(Ferðasaga eftir Jón Jónsson)
Farið var í 2 leikferðir með Glímuskjálfta, eina helgarferð í Króksfjarðarnes og Lýsuhól og svo vikulanga leikferð um Norðurland. Í þeirri ferð var ferðast með rútu og bílstjóra frá Allrahanda. Leikferðin var öll tekin upp á myndband og er hún í dag góð heimild um leikferðir þessa tíma. Aðsókn í ferðalaginu var upp og ofan, en langmest var hún í vinabæ Hólmavíkur á Raufarhöfn þar sem tekið var á móti hópnum sem kóngafólki. Honum voru haldnar matarveislur og ræður og færðar ýmsar gjafir.
Á Kópaskeri var leikið í grunnskóla staðarins, en það var einstök reynsla, því í ljós kom að sviðið er niðurgrafið eins og rómverskt hringleikahús þannig að áhorfendur horfðu niður á leikarana. Áhorfendurnir hefðu að vísu mátt vera fleiri á Kópaskeri, en það var þó ekki slæmt miðað við aðsóknina í Húsavík, en þar var slegið met því að þar mættu einungis níu manns.
Einstök sumarblíða var alla ferðina og ýmislegt gert, annað en að leika. Hópurinn var t.d. sérlega iðinn við að skoða fallega staði. Í Ásbyrgi stóðust tveir leikarar, Jón Gísli Jónsson og Sigurður Atlason ekki mátið og spunnu upp leikþáttinn Úhúmaðurinn. Hann er ekki talinn vera við hæfi ungra barna.
Í Kjarnaskógi á Akureyri var síðan haldin geysimikil grillveisla í tilefni þess að leikferð um Norðurland væri lokið. Þar var meðal annars tekinn upp einþáttungurinn Hver er að ganga á brúnni minni sem er lögfræðidrama sem fjallar um tröllkarl og geitafjölskyldu sem greinir á um eignarrétt brúar nokkurrar.
Allir komust heilir heim að lokum.
Köttur út í mýri, setti upp á sig stýri, úti er ævintýri.