Búningarnir eru eins og gefur að skilja gríðarlega mikilvægur hluti af hverri uppsetningu á leikriti og stundum hefur mjög mikið verið í þá lagt. Búningar eru líka bráðnauðsynlegt hjálpartæki fyrir leikarann, því margir segja að ómögulegt sé að finna karakter persónunnar nema vera í einhverju af henni.
Svo er líka bráðnauðsynlegt að búningarnir séu með sterkum saumum. Fátt er neyðarlegra en að standa buxnalaus eða í rifinni skyrtu með vömbina úti fyrir framan fullan sal af áhorfendum. Þeir eru þó nokkrir sem hafa lent í því að fötin hanga með naumindum saman út sýninguna.
Það hefur viljað brenna við að meðlimir Leikfélags Hólmavíkur séu latir við að ganga frá fötunum sínum á skikkanlegan hátt. Það hefur oftar en ekki lent á sminkdömunum margfrægu að taka fötin upp úr gólfinu eftir þetta lið sem aldrei virðist læra að ganga frá eftir sig.
Búningar og gervi manna í gegnum árin eru jafn mismunandi og hlutverkin hafa verið mörg. Með þeim minnisstæðari eru tröllið ægilega í Jóladagatalinu, mörg af gerfunum í Allt í plati og matrósaföt ofvaxna krakkans í Húrra Krakki. Við uppsetningu Markólfu voru saumuð svo dýr föt á leikarana að leikfélagið rambaði á barmi gjaldþrots.
Siggi Atla er þekktur fyrir að svitna gríðarlega þegar hann er á sviðinu og búningar hans og annarra fá að finna fyrir því. Í Glímuskjálfta lét Siggi eins og brjálæðingur allan tímann og hékk auk þess langtímum saman utan í öðrum leikurum. Því voru flestir rennblautir eins og hann og auk þess með brúnar farðaskellur á ólíklegustu stöðum á fötunum, eftir meikið sem rann af Sigga í stríðum straumum meðan á sýningu stóð.
Eilífðarauglýsingin:
Ef fólk á í fórum sínum búninga og klæðnað sem er fágætur og ennfremur hatta, húfur og hárkollur, þá biðjum við það fyrir alla muni að henda því ekki. Ja, nema þá helst í stjórn Leikfélagsins. Slíkar gersemar geta alltaf komið að gagni.